Hamster

Ако не ве пуштат дома да чувате хрчак или ако ви треба занимација додека се преправате дека работите пред шефот.

100 поени за општествено корисна блог статија

"Иво, доста е играње на компјутер, никој не видел фајде од тоа" - мајка ми. Ова е моментот во кој конечно можам да докажам дека овој цитат е невистинит! Покрај стандардните поуки и животни способности со кои се имам здобиено благодарение на видео игрите (преживување на зомби апокалипса, освојување тврдини, управување на вселенски брод, јадење на печурки, редење на коцкасти фигури, итн.), неодамна се здобив со сознание кое е корисно за целата човечка раса. На кратко кажано, ми светна дека во животот не добиваме поени.

Да појаснам: Во речиси секоја видео игра, играчот добива поени кога успешно ќе заврши некоја задача (нареди ред во Тетрис, помине ниво во Супер Марио, убие невин човек во Grand Theft Auto), но во вистинскиот живот никои за ништо не добива поени (освен можеби студентите на факултет). И тоа не само што не добиваме поени за трудот кој го вложуваме во бидување на одговорни и послушни граѓани, туку и не казнуваат кога ќе направиме грашка. Дали е чудно тогаш што секој втор ден на вести слушаме за некој селанец што си го утепал комшијата со мотика? Можеби ако тој селанец добиел 50 поени за успешно изжнеана нива, неговиот комшија сега ќе беше жив и здрав. Попаметните од вас сега сигурно се прашуваат "Каква врска имаат поени, жнеење и мртов комшија?" Одговорот е едноставен (или не е)... ако државата ги наградува граѓаните со поени (кои подоцна можат да се заменат за нешто корисно) за добро завршените работи (жнеење нива), наместо само да ги казнува за прекршоците (убивање комшии), сите ние ќе бидеме посреќни и помотивирани. Врз основа на оваа идеа предлагам нов систем на уредување на државата во кои граѓаните редовно ќе се наградуваат покрај тоа што редовно ќе се казнуваат (пошто казниве се сега кај нас ептен во мода). На овој начин сите би биле мотивирани да се однесуваат одговорно и да придонесуваат за заедницата.

ВАЖНО: Бројките на поени користени во примерите се произволни и не се меѓусебно балансирани!

Предлог 1: Сите граѓани на државата да добиваат поени за општествено одговорно однесување.

Примери: 1 поен за поминување пешачки на зелено, 5 поени за чистење пред зграда, 10 поени за рециклурање на ѓубре, 20 поени за помагање на бабички да поминат улица, 30 поени за садење на дрво, 50 поени за наоѓање на работа, 100 поени за донирање на бубрег (или си ја преценив малку вредноста на статијава?).

Предлог 2: Граѓаните да добираат титули (исто така познати како achievements во светот на видео игрите) врз основа на бројот на собрани поени или врз бројот на општествено одговорни дела. Титулите да се забележуваат во идентификационен документ (лична карта, пасош).

Примери: За поминување улица на зелено 1000 пати добивате титула "Зеленошетач", за пренесување на 20 баби преку улица добивате титула "Бабопреносувач", за собрани 1000 поени (или 10 донирани бубрези... ако ви е полесно така да сметате) добивате титула "Граѓанин-велемајстор".

Оние граѓани со голем број на титули би можеле да импресионираат работодавци/колеги/пријатели/мажи/жени со едноставно вадење на својата лична карта која сега ја има дебелината на Библија поради големиот број на титули (малку незгодно за носење во џеб).

Предлог 3: Граѓаните да можат да ги заменат поените за државни бенифиции и награди.

Примери: 100 поени = ваучер за компјутер (апсолвентите ќе можат да си сменат бубрег за компјутер), 200 поени = бесплатно здравство и приоритет при лекување во државни болници во времетраење од 5 години, 300 поени = стипендија на државен факултет, 400 поени = дозвола за користење на лесни дроги, 500 поени = државно Ферари (во боја по сопствен избор).

Ова се трите основни правила врз кои би функционирал овој систем. Замислете колку би било добро да влезете во болница каде што докторот ќе ви се обраќа со "Велемајсторе" за да му побарате (преку ред секако) да ви даде две шибици марихуана, по што ќе си заминете во вашето Ферари и ќе тргнете накај вашите државно финансирани студии, каде што ќе седите на предавање со вашиот државно финансиран лаптоп. DISCLAIMER: Теоретичарот не поддржува возење на Ферари (или било кое моторно возило) под дејство на лесни дроги.


Сепак, признавам дека во спроведувањето на планов има неколку мали промени. Првиот е проверка на кои што навистина направил за да добие поени. Треба да се изнајде начин за да се провери кои колку пати поминал на зелено, кои колку дрва засадил и сл. Исто така потребно е да се определат сите општествено корисни дела, вредноста во поени на секое од нив, и секако точните титули, бенифиции и награди кои можат да се добијат (заедно со нивната вредност во поени).

За таа цел, секој што во коментарите ќе даде предлог за општествено корисно дело (кивање во марамче), титула (Марамокивач) или награда (точак), ќе добие по 5 поени за секој предлог. Ако некој даде 100 предлози ќе му дадам Ферари. За крај, ако некој предложи начин за проверка на извршените дела ќе добие 50 поени!

Коментарите се отворени и ви посакувам многу поени во иднината!

Весела математика

Драги читатели (да, вие тројцата), денес имам задоволство да ви претставам нешто што не беше напишано од мене, туку од гостин на овој блог кој е исто така познат како... [drum roll] ...Мартин Галевски! Линк до неговиот блог може да очекувате кога ќе го отвори истиот, а сега уживајте во веселата математика.

________________________________________________________________

По кратка анализа на конкурсот за нов претседател на т.н Студентски парламент, би ги советувал потенцијалните кандидати да не се мачат со пријавување, туку одма да се искачат скалило погоре и со време да ја подготвуваат својта кандидатура за претседателските избори на РМ во 2014. Ова го велам од причина што шансата да ги исполниш условите за претседател на РМ се далеку пообјективни од оние на СПУКИМ. Не навелувајќи во небулозите од конкурсот дека мора да имаш минимум 2 години активно учество во студентското движење на УКИМ (читај: искуство во самоиловот царство), ќе се осврнам на еден од условите во конкурсот кој вели дека кандидатот треба да собере 3000 студентски потписи за да се верификува неговата кандидатура. Прво што ми доаѓа на ум е дека никаде во самиот конкурс ниту пак во правилникот за избори не пишува, во колкав временски период треба да се соберат потписите. Нејсе тоа туку, доколку направиме компаративна анализа (читај: проста математика) со потребните гласови за кандидатура за претседтел на РМ, ќе дојдеме до заклучок дека за да влезеш во изборна трка за претседател на СПУКИМ ти треба поддршка од 5% од студентите, додека за претседател на РМ оваа бројка е далеку помала и изнесува 0,58% од граѓаните со избирачко право.

А да не забораивме дека на последните студентски избори, двајцата кандидати заедно на денот на изборите собраа нешто повеќе од 7000 гласови или бедни 17.5 % од студентската популација, што отвара пак прашање за легитимноста на студентскиот лидер кој се избира без никаков изборен праг, по мнозински изборен модел кој згора на се продуцира и изгубени гласови.

2. “Изборите за Претседател на Студентскиот парламент се одржуваат на секои две години” ама ете ние како исклучително трпелива студентска багра го частевме сегашниот лидер уште полни 6 месеци мандат.

Истотака, овие избори сите заедно ќе стискаме палци да не го киднапираат претседателот на изборната комисија, како што тоа се случи на предхоните избори со Хисан Амети, кој пак е приказна за себе. Човекот 3 пати во еден ден се предомисли дали го киднапирале.

За крај имам една дилема, како е можно во студентски парламент една кандидатура да биде поддржувана од студентски сојузи а во исто време не може да биде подржана од страна на парламентариците. Веројатно пошто овој парламент нема парламентарци.

LASER JESUS галерија

Библијата е едно од најпродаваните дела на фикција и како таква заслужува нивно на почит, но сепак се работи за дело на фикција старо околу 1900 години, што значи дека во секој момент некој блогер со премногу слободно време може да се нафати со обновување на ова дело според најновите трендови во фикција.

Галеријата која можете да ја забележите подоле се состои од концепт слики за обновената верзија на Исус, или ако милувате второто еволуционо ниво на истиот (како во Pokemon). Ова второ еволуционо ниво на Исус го нареков LASER JESUS (името секогаш се пишува со големи букви како симбол на моќта на LASER JESUS) според неговата додатна, а би рекол и далеку најкорсна, способност. Сите на филм сме го виделе Исус како претвора вода во вино, и сигурен сум дека ова бил врвен трик на сите забави за време на првиот век од нашата ера, но денес кога децата одат во кино очекуваат да видат експлозии и ласери. Вода во вино = досадно, смртоности ласери од очи = премногу кул за да се опише со зборови.

За оние кои трошат време на чудни прашања како, "Од каде му се на Исус ласерски очи?", одговорот е очигледен. Според Билијата, Исус на судниот ден ќе се врати на Земјата за да ја уништи Сатаната и да ги спаси верните души. Се ова е супер со исклучок на пропустот во објаснувањето за тоа како еден столар од првиот век н.е. кој од време на време оди по вода и лечи изнемоштени лица со допир ќе ја уништи Сатаната која е господар на пеколот, генерал на армии на демони, власник на сите најстрашни и најизопачени човечки души, и извор на целото зло во универзумот. Применувајќи ја мојата безгрешна логика дојдов до едниствениот разумен заклучок: Исус ќе се врати на Земјата во еволуираната форма на LASER JESUS и со своето ново оружје ќе ја уништи Сатаната (затоа што сите знаеме дека ласерските очи се најмоќното оружје кое може да постои).

Без повеќе оддолжување, уживајте во стравотната моќ на LASER JESUS (кликнете на сликите за да ги зголемите).

Историја на иднината

Демократија 2.0

Нели и чудно што за да можеш да возиш кола треба да имаш над 18 години, да поминеш низ обука, да отидеш на здравствен преглед, и да положиш испит составен од три делови, а за да гласаш на избори едноставно треба да имаш над 18 години... дури ни пенкало не мора да имаш. Како после да веруваш кога ти викаат дека "твојот глас е важен"?

Значи теоретски гледано, човек кој е роден на планина и бил целиот свој живот изолиран од речиси секаков контакт со други луѓе и врска нема што се тоа избори или политика или евро-интеграции, може на својата 18-та година (под услов да има македонско државјанство) да се симне од планина на ден на избори, еве нека бидат преседателски избори, и да отиде да гласа во општинското гласачко место. Дали луѓето кога ги осмислувале овие работи во далечниот 19-ти век си рекле "Еј, ај онака на заебанција да му дадема право на глас на секој идиот над случајно определена возраст, само за да видиме што ке се случи!"? Епа штета што тие луѓе се денес мртви, зошто сум сигурен дека би се згазиле од смеење кога би дознале дека финтата им опстоила преку 100 години.

Но шега или не, тоа е резултатот на применување на систем стар преку 100 години во една модерна демократија - апатија на народот и едвај задоволување на цензусот при избори. Затоа и мислам дека ова е намерно вака испланирано, за "претставниците на народот" да можат континуирано да го игнорираат, зафркнуваат и разочаруваат народот додека си ги бркаат своите лични интереси, а необразованиот народ повторно да им дава право на владеење. Навистина не знам од каде точно се очекува граѓаните да се здобијат со критичко мислење и политичко знаење до својата 18-та година, па дури и по неа. Се сеќавам дека во основно имав предмет наречен "Граѓанско образование", но тука се учеа фактолошки работи од видот на "колку пратенички места има во Македонскиот парламент" и тоа беше тоа. Нема развивање на критичко мислење, нема истакнување на важноста на учеството во политичкиот систем од страна на секој граѓанин, и нема предавање за абстрактни концепти како идеологија или политичка ориентација. Овој лабаво осмислен предмет е еинствениот обавезен предмет кој има било каква поврзаност со политичко образование во нашиот образовен систем (основно и средно). Можеби ова изгледа како претерано песимистичко гледање на демократијата, но тоа е само затоа што мислам дека можеме многу подобро.

Во секој случај, сметам дека Демократија 1.0 е софтвер кој е премногу стар за денешниов оперативен систем и затоа треба да се обнови. Во духот на моето теоретизирање, си осмислив неколку полу-сериозни модификации (воглавно околу изборниот процес) кои сметам дека треба да се составен дел од Демократија 2.0.


1. Задолжително изучување на предмет фокусиран на политичка писменост и критичко размислување во основното и средното образование.

2. Дебат како изборен предмет во основно и средно.

3. Промени во целосниот образовен систем со кој ќе се даде значење на слободно размислување и критичко мислење во сите области/предмети каде што тие се применливи.

4. Бесплатни часови по политика писменост за сите граѓани кој сметаат дека имаат потреба од истите.

5. Секој граѓанин може да се здобие со право на глас доколку го положи испитот за политичка писменост (возраста не е важна).

6. Истакнување на 3 главни причини за дадениот глас на гласачкото ливче. Во случај да не се наведени причини или истите да се невалидни (како "зошто кандидатот е од мое маало"), ливчето се смета за неважечко. На ливчето исто така стои и опција "Не поддржувам ниеден од понудените избори".

7. Парите кој се употребуваат за предизборна кампања на партиите се ограничени на еднаква сума која од државниот буџет им се доделува на сите партии кои ке соберат доволно потписи за кандидатура.

8. Државните медиуми се обврзани да обезбедат потполно ист рекламен простор за секоја платена политичка програма.

9. Приватните медиуми може да продадат максимум 50% од својот рекламен простор на една политичка партија.

10. Сите медиуми можат да бидат казнети доколку вклучуваат јасна политичка пропаганда во програми од видот на вести кои треба да се по природа објективни.

11. Задолжително учество на барем една јавна дебата од страна на кандидатите/претставниците на партиите.


Ова е се што ми паѓа на памет во моментов без некое детално истражување, иако сум сигурен дека нешто сум пропуштил. Листава треба да служи повеќе како генерална насока отколку како финализирани предлози кој под итно треба да се прифатат, особено затоа што не е сосема замена во предвид можноста за нивното споведување. Но, можеби доколку ваквите предлози би биле дел од законот, политичарите малку посериозно би обрнале внимание на граѓаните, па дури и кога не се во исчекување на избори.

Сегашниот систем на гласање е случајно или намерно не ефикасни и не фер. Секој систем кој дозволува електоратот да биде политички неписмен и без способност за критичко вреднување на ставови и аргументи не е во служба на граѓаните, туку е во служба на медиокритетот на политичките претставници и нивните потесни интереси. Редно време е гласачот да стане повеќе од бројка!

George Carlin на тема избори:

Гласање...

Мал сликовен вовед во темата на мојот следен запис... но до тогаш ќе оставам да се таложи исчекувањето. : )

Невклопизам

Инспириран од... не. По повод... не. Обидувајќи се... ај батали! Ќе го прескокнам паметниот вовед и веднаш ке преминам на приказната. Овој текст е всушност продолжеток на еден кафе-муабет кој се одвиваше одприлика вака:

Тијана: Еј, ај да протестираме или нешто за ова коњов на плоштад? Одамна чекам нешто да се организира.

Иван: За тестисите на Букефал?

Тијана: Да, да!

Иван: Џабе ти е, готова е таа работа. И за црквава имаше протест и ништо од тоа. Десет дена по ред ако сакаш протестирај и пак ќе го стават ако така наумиле.

Тијана: Мислиш стварно ќе го стават?

Иван: Дадени се парите, шо ќе му прават.

Тијана: Па нека го стават на некое друго место.

Иван: Тоа ни за во подрум не е... а и да е нема да го собере во подрум.

Тијана: До крстот нека го стават на Водно.

Иван: Супер идеа! Може се што не се вклопува на друго место таму да го градиме. Водно ќе биде нешто како полица за неповрзани орнаменти.

И така инспириран од оваа идеа за преместување на Bucéphale Тesticules (уметничкото име на фамозниот споменик) до крстот на Водно, заедно со сите слични архитектонси фикс-идеи низ Скопје, во мозочните вијуги ми се заглави ненадејното сознание дека архитектонскиот стил на Скопје е всушност толку длабоко осмислен што се создава илузијата дека Скопје воопшто нема архитектонски стил. Да појаснам: Секоја нова градба во Скопје намерно се гради во различен стил од речиси сите останати градби во градот и секоја нова градба намерно се позиционира во средината во која најмалку се вклопува. Сето ова се прави во доследност со архитектонскиот стил на Скопје, кој е толку нов и авангарден што ние едноставно не сме свесни за неговото постоење. Но ете, јас конечно се освестив и ја осознав генијалноста на овој архитектонски стил, кој сосема логично го нареков “Невклопизам”... а вие сигурно си мислевте “Аце и Букефал на плоштад, до нив црква во Византијски стил, и за крај џамија како шлагот на тортата... абе ајде, глупости!”. Е ај да ве видам сега да се смеете!

Само за да ја уцврстам валидноста на овој пристап и за да ги убедам неверниците, ќе кажам збор-два за теоретската позадина на Невклопизмот, заедно со еден примери од нашето подневје. Што се однесува на Невклопистичката архитектура, основната идеа е, како што и самото име наложува, не вклопувањето на една градба во својата околина, па дури и не вклопувањето на еден дел од градбата со друг дел од истата градба (ова е пример за поекстремните правци во Невклопизмот). Ваквиот пристап има за цел да ја потенцира важноста и одвоеноста на поединечните уметнички дела (парадокс кој подоцна ке го о

бјаснам), но истовремено претставува и коментар за состојбата на современото општество, во кое индивидуата е изолирана и има потешкотии со влкопувањето во својата нечовачна средина. Парадоксот на Невклопизмот е во тоа што потенцирањето на поединечните појави е единствено можно преку споредба на појавите со нивната околина. Со други зборови, секоја појава мора да има нешто со што нема да се вклопува за да биде Невклопистичка.

А сега назад на архитектурата. Како пример за Невклопстичка архитектура веќе го спомнав архитектонскиот план на плоштад Македонија, но еден уште поекстремен пример може да се забележи недалеку од плоштадот, на улица Македонија. Секако, објектот за кој говорам е спомен куќата на Мајка Тереза која е изградена во согласност со правецот на Невклопизмот наречен “Франкенштајн”. Оваа фасцинантна градба го претставува Невклопизмот на два начини: преку својата невообичаена и навидум нелогична местоположба (“логичната” мест

оположба би била врз местото каде што некогаш се наоѓала вистинската куќа на Маја Тереза, пред плоштадот македонија, спроти влезот на ГТЦ) и преку стилското невклопување на деловите од кои се состои (типичен елемент на правецот Франкенштајн). Во самата грдба може да се идентификуваат елементи од барем три поединечни стилови:

1. Старомакедонски стил – претставен преку камените ѕидови и делумно преку дрвените прозори
2. Византијски стил – обележан со куполите и столбовите на спомен куќата
3. Интернационален стил – воочлив во белиот дел на објектот од кој отсуствуваат орнаменти, како и во стаклениот дел кој во согласност со Интернационалниот стил го става во преден план волуменот

Како последен Невклопистички елемент на овој објект може да се посочи нескромниот изглед на спомен куќата, што е во комплетна спротивност со една од најзначајните карактеристики на Мајка Тереза, скромноста.

За крај, важно е да се напомене дека Невклопизмот не е само архитектонски стил или уметнички правец, туку целокупна филозофија на живеење. Како што можеби и сте насетиле, во Македонското општество има многу појави кои некако не се вклопуваат една со друга. Ова не е знак за едно општество кое толку многу забегало што не се знае каде му е почетокот, а каде крајот, туку е знак за едно општество кое напредно ја применува филозофијата на Невклопизмот во сите сфери од секојдневниот живот (но највеќе во политиката). Па ајде еднаш и ние во нешто да бидеме први!

Подобрување на односите со Грција преку оживување на нашето античко минато, стимулирање на странски инвесиции преку одење на суд против странска компанија, интеграција во ЕУ преку игнорирање на реперите за истата, подобрување на високото образование преку подржување на монопол во студентското организирање, градење на споменик на Александар и Букефал до ново-византијска црква – будалештини?! Не! Невклопизам!

(авторот е циник и непатриотско џубре)